แม้วันเวลาจะผ่านล่วงไปยาวนานสักเท่าใดก็ตาม … ขอให้ความรักของพระคริสต์ยังคงฝังแน่น ไม่เลือนลางไปแม้แต่วินาทีเดียว ความรักดั้งเดิมที่เคยได้รับ จะยังคงหวานชื่นต่อไป และไม่ว่าเมื่อใดก็ตามข้าพระองค์ก็จะยังคงยืนอยู่ ณ สถานที่ทรงเรียกให้เข้าเฝ้าเสมอ
เราได้เห็น ได้มีประสบการณ์ ได้รับมาแล้วอย่างไร ก็จะได้รับอีกเช่นนั้นต่อๆ ไป เพราะพระลักษณะแห่งความซื่อสัตย์ และ ความยิ่งใหญ่ของพระองค์ที่มีต่อผู้ที่รักพระองค์ และ ติดตามอย่างสุดใจ
เรียนรู้ที่จะวางใจ และรับรู้พระองค์ในทุกทาง
สดุดี 37:25
ข้าพเจ้าเคยหนุ่ม และเดี๋ยวนี้แก่แล้ว
แต่ข้าพเจ้ายังไม่เคยเห็นคนชอบธรรมถูกทอดทิ้ง
หรือเห็นพงศ์พันธุ์ของเขาขอทาน
มัทธิว 6:25-34
25“เพราะเหตุนี้ เราบอกท่านทั้งหลายว่า อย่ากระวนกระวายถึงชีวิตของตนว่าจะเอาอะไรกิน หรือจะเอาอะไรดื่ม และอย่ากระวนกระวายถึงร่างกายของตนว่าจะเอาอะไรนุ่งห่ม ชีวิตสำคัญยิ่งกว่าอาหารไม่ใช่หรือ? และร่างกายสำคัญยิ่งกว่าเครื่องนุ่งห่มไม่ใช่หรือ?
26จงดูนกทั้งหลายบนฟ้า พวกมันไม่ได้หว่าน ไม่ได้เกี่ยว ไม่ได้รวบรวมไว้ในยุ้งฉาง แต่พระบิดาของพวกท่าน ผู้สถิตในสวรรค์ทรงเลี้ยงพวกมันไว้ ท่านไม่ประเสริฐกว่าพวกมันหรือ?
27มีใครในพวกท่านที่โดยความกระวนกระวาย สามารถต่ออายุของตนให้ยืนนานขึ้นอีกนิดหนึ่งได้
28ท่านกระวนกระวายถึงเครื่องนุ่งห่มทำไม? จงพิจารณาดูว่าดอกไม้ในทุ่งนานั้นเติบโตขึ้นอย่างไร มันไม่ทำงาน มันไม่ปั่นด้าย
29แต่เราบอกพวกท่านว่า แม้แต่กษัตริย์ซาโลมอนเมื่อทรงบริบูรณ์ด้วยศักดิ์ศรีก็ไม่ได้แต่งพระองค์งามเท่าดอกไม้เหล่านี้สักดอกหนึ่ง
30และถ้าพระเจ้าทรงตกแต่งหญ้าที่ทุ่งนาอย่างนั้น ซึ่งเป็นอยู่วันนี้และรุ่งขึ้นต้องทิ้งในเตาไฟ โอ พวกมีความเชื่อน้อย พระองค์จะไม่ทรงตกแต่งท่านมากยิ่งกว่านั้นหรือ?
31เหตุฉะนั้นอย่ากระวนกระวายและกล่าวว่าจะเอาอะไรกิน? หรือจะเอาอะไรดื่ม? หรือจะเอาอะไรนุ่งห่ม?
32เพราะว่าบรรดาคนต่างชาติแสวงหาสิ่งทั้งปวงนี้ แต่ว่าพระบิดาของพวกท่านผู้สถิตในสวรรค์ทรงทราบแล้วว่าท่านต้องการสิ่งทั้งปวงนี้
33แต่พวกท่านจงแสวงหาแผ่นดินของพระเจ้า และความชอบธรรมของพระองค์ก่อน แล้วพระองค์จะทรงเพิ่มเติมสิ่งทั้งปวงนี้ให้
34“เพราะฉะนั้น อย่ากระวนกระวายถึงวันพรุ่งนี้ เพราะว่าพรุ่งนี้ก็มีเรื่องกระวนกระวายของมันเอง แต่ละวันก็มีทุกข์พออยู่แล้ว
1ข้าแต่พระยาห์เวห์ ขอทรงระลึกถึงดาวิด
และความลำบากทั้งสิ้นของท่าน
2คือท่านได้ปฏิญาณต่อพระยาห์เวห์
และได้บนตัวไว้ต่อองค์ผู้ทรงฤทธิ์ของยาโคบว่า
3“ข้าพระองค์จะไม่เข้าบ้าน
หรือเข้านอน
4ข้าพระองค์จะไม่ให้ดวงตาข้าพระองค์หลับ
หรือให้หนังตาหย่อน
5จนกว่าข้าพระองค์จะหาสถานที่สำหรับพระยาห์เวห์ได้
คือที่ประทับขององค์ผู้ทรงฤทธิ์ของยาโคบ”
6นี่แน่ะ พวกเราได้ยินเรื่องนี้ในเอฟราธาห์
ได้พบสิ่งนี้ในนาของยาอาร
7“ให้เราไปยังที่ประทับของพระองค์
ให้เรานมัสการที่แท่นรองพระบาทของพระองค์”
8ข้าแต่พระยาห์เวห์ ขอทรงลุกขึ้นเสด็จไปยังที่พำนักของพระองค์
ทั้งพระองค์และหีบแห่งอานุภาพของพระองค์
9ขอให้ปุโรหิตของพระองค์สวมความชอบธรรม
และให้ผู้จงรักภักดีของพระองค์โห่ร้องด้วยความยินดี
10เพราะเห็นแก่ดาวิดผู้รับใช้ของพระองค์
ขออย่าเมินพระพักตร์หนีจากผู้ที่พระองค์ทรงเจิมไว้นั้น
11พระยาห์เวห์ทรงปฏิญาณกับดาวิด อันเป็นสัจจะ
ซึ่งพระองค์จะไม่ทรงหันกลับว่า
“เราจะตั้งลูกในไส้ของเจ้า
ไว้บนบัลลังก์ของเจ้า
12ถ้าลูกทั้งหลายของเจ้าปฏิบัติตามพันธสัญญา
และพระโอวาทซึ่งเราจะสอนพวกเขา
แล้วลูกทั้งหลายของพวกเขา
จะนั่งบนบัลลังก์ของเจ้าเป็นนิตย์”
13เพราะพระยาห์เวห์ทรงเลือกศิโยน
พระองค์มีพระประสงค์จะให้เป็นที่ประทับของพระองค์
14ตรัสว่า “นี่เป็นที่พำนักของเราเป็นนิตย์
เราจะอยู่ที่นี่ เพราะเราปรารถนาเช่นนั้น
15เราจะอวยพรอย่างมากมายแก่เสบียงของเมืองนี้
เราจะให้คนจนของเมืองนี้อิ่มด้วยอาหาร
16เราจะเอาความรอดห่มปุโรหิตของเมืองนี้
และผู้จงรักภักดีของเมืองนี้จะโห่ร้องด้วยความยินดี
17ณ ที่นั้น เราจะทำให้มีเขาหนึ่งงอกขึ้นมาสำหรับดาวิด
เราได้เตรียมตะเกียงดวงหนึ่งสำหรับผู้รับการเจิมของเรา
18เราจะเอาความอายห่มศัตรูของท่าน
แต่มงกุฎของท่านจะแวววับอยู่บนท่าน”
[สดุดี 132:1-18]
{สดุดี 115:12-16}
12พระยาห์เวห์ทรงระลึกถึงเราทั้งหลาย พระองค์จะทรงอวยพร
จะทรงอวยพรวงศ์วานอิสราเอล
จะทรงอวยพรวงศ์วานอาโรน
13พระองค์จะทรงอวยพรบรรดาผู้ที่ยำเกรงพระยาห์เวห์
ทั้งผู้น้อยและผู้ใหญ่
14ขอพระยาห์เวห์ทรงให้พวกท่านเพิ่มพูนขึ้น
ทั้งท่านและลูกหลานของท่าน
15ขอให้พวกท่านรับพระพรจากพระยาห์เวห์
ผู้ทรงสร้างฟ้าสวรรค์และแผ่นดินโลก
16ฟ้าสวรรค์สูงสุดเป็นของพระยาห์เวห์
แต่พระองค์ประทานแผ่นดินโลกแก่มนุษย์ทั้งหลาย
{สดุดี 106:3}
3ผู้ที่รักษาความยุติธรรมก็เป็นสุข
คือผู้ที่ทำความชอบธรรมตลอดเวลา
ดั่งมารีย์ที่นั่งปรนนิบัติพระองค์อยู่แทบพระบาทด้วยความยินดี
แต่องค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสตอบนางว่า “มารธา มารธาเอ๋ย เธอกระวนกระวายและร้อนใจหลายอย่างเหลือเกิน สิ่งที่จำเป็นนั้นมีเพียงสิ่งเดียว และมารีย์ก็เลือกเอาส่วนที่ดีนั้น ใครจะชิงเอาไปจากเธอไม่ได้” <<<
ลูกา 10:41-42